In een voetbalgekke stad als Genk moest de recente trend van het wandelvoetbal wel wortel schieten. Zo’n vijf jaar geleden richtten enkele enthousiaste vrijwilligers een clubje met een paar spelers op dat vandaag is uitgegroeid tot een vereniging die van september tot mei in competitieverband twee ploegen de wei instuurt. Hoewel medebezieler Marcel Poelmans van Just4Fun SAR meteen verduidelijkt: ‘Wij spelen in de zaal van de Masita Soccer Arena. Bij wandelvoetbal mogen de spelers niet lopen, is lichamelijk contact verboden en mag de bal niet boven de heup komen.’ Een wedstrijd duurt tweemaal 20 minuten.
Sluiten wandelen en voetballen elkaar niet uit?
Marcel: Het klopt dat aan een wedstrijd wandelvoetbal enkel 60-plussers mogen deelnemen, op één speler na die minstens 55 jaar moet zijn. Maar je kan ervan op aan dat er stevig gezweet wordt tijdens zo’n match. Ook de afstanden die worden afgelegd, zijn niet mis. Wandelvoetbal is echt een actieve sport met spannende momenten en veel inzet. Enkele van onze spelers hebben zelfs al blessures opgelopen.
Moet je een goede voetballer zijn geweest om een wandelvoetballer te worden?
Marcel: Zelf heb ik nooit gevoetbald. Dankzij de overredingskracht van de anderen blijft mijn engagement voor de club niet beperkt tot het louter organisatorische. Bij ons is goesting het codewoord en ligt de focus niet op de voetbaltechnische kwaliteiten van de spelers, maar op de leuke sfeer en de gezelligheid na de wedstrijd. Uiteraard proberen we onze wedstrijden te winnen. Ons eerste internationaal toernooi sloten we onlangs af als zesde van de zestien ingeschreven teams. Maar ook als winnen niet lukt, drinken we er samen een glas op.
Welke vaardigheden leer of onderhoud je met wandelvoetbal?
Marcel: Vooral je algemene conditie en je coördinatie varen er wel bij. Daarnaast blijft ook je lenigheid ermee op peil. Wandelvoetbal is een manier om je lichaam te verzorgen en in vorm te blijven.
Waaruit bestaat jouw engagement als vrijwilliger voor Just4Fun eigenlijk?
Marcel: Behalve als speler ben ik ook verantwoordelijk voor de verzekering van de spelers en help ik bij de aansturing van de organisatie. Daarin word ik trouwens bijgestaan door Antoine Pauls, die onze ploeg ook coacht. Bovendien bezorg ik de Horizon bij de mensen in de omliggende straten en verdien ik zo een extraatje voor onze club. Een paar maanden geleden hielp ik een vlag te ontwerpen naar aanleiding van onze deelname aan een toernooi in Almelo in Nederland. Dat werd een Belgische vlag met onze naam erop en het oude wapenschild van Genk. Dat vroegere embleem komt uit onze tijd. Daar identificeren we ons nog altijd mee.
Wat is de belangrijkste doelstelling van Just4Fun?
Marcel: Behalve fun? Mensen uit hun isolement halen. Als je in je zetel kruipt en er niet meer uitkomt, ben je heel snel oud. We spelen wandelvoetbal, drinken achteraf iets in de cafetaria en nodigen mensen uit naar buiten te komen.
Waarom kan een stad als Genk niet zonder vrijwilligers?
Marcel: Vrijwilligers zijn een ras apart. Het zijn de trekkers die veel projecten nodig hebben. Zonder hen gebeurt er niet veel meer en klapt het sociaal weefsel in elkaar. Zelf ben ik vrijwilliger omdat het juist aanvoelt om iets te doen voor de samenleving. Voor wie ik dat dan precies doe, is voor mij van ondergeschikt belang.
Wat doet vrijwilligerswerk met jou?
Marcel: Ik vind het leuk om door vrijwilligerswerk in contact te komen met heel verschillende soorten mensen. Het heeft mij geleerd heel uiteenlopende mensen te waarderen. Dikwijls sta ik ervan te kijken hoe soms heel gesloten mensen plots helemaal ontbolsteren en bereid zijn te helpen om samen een project te realiseren.
Zin om mee te spelen of te supporteren?
Marcel Poelmans
