Ondertussen is François Meeuwissen al veertien jaar een van de dragende vrijwilligers achter Genk In Bloei, die de bebloeming van voortuinen en balkons in Genk ondersteunt en stimuleert. Als lid van de werkgroep assisteert hij onder andere tijdens de Moederdagactie, Maand van het Park en de O-parade.
Wanneer is de vonk om te tuinieren op jou overgesprongen?
François: 27 jaar geleden kwam ik voor het eerst in contact met tuinieren toen ik meewerkte aan het project ‘Van heideblom tot landeigendom’. Dat was een project rond opentuindagen in Boxbergheide. En ik mag wel zeggen dat de kracht van groen me sindsdien nooit meer heeft losgelaten.
Je kende dus eigenlijk niet veel van tuinieren in het begin?
François Meeuwissen: Ik heb alles over tuinieren zelf geleerd door het te doen. Mijn verhaal kan een stimulans zijn voor mensen om niet te bang te zijn aan iets nieuws te beginnen. Probeer het uit en je zal zien dat je meer lukt dan je denkt. Belangrijk is dat vrijwilligerswerk boeiend is. Wat je leuk vindt, daar bijt je je in vast en dat krijg je uiteindelijk onder de knie.
Welke belangrijke wijzigingen hebben Genkse tuinen de laatste decennia ondergaan?
François: Ik heb tuinen verfijnder zien worden, mooier ook. Tegenwoordig wordt er veel meer met vaste planten gewerkt: daar hebben mensen langer plezier van en zo moeten ze dus ook minder moeite in hun tuin stoppen. Mensen willen meer dan vroeger dat hun tuin twaalf maanden per jaar bloemen heeft. En daar hebben ze gelijk in: niets zo mooi als een tuin die leeft van kleurrijke bloemen. Daarnaast besteden mensen vandaag meer geld aan hun tuin. Je ziet nu zelfs tuinen met kunst in.
Hoe zou je je engagement als vrijwilliger voor Genk In Bloei omschrijven?
François: Vrijwilliger zijn voor Genk In Bloei is bijzonder veelzijdig. Bij de Moederdagactie delen we bijvoorbeeld elk jaar in het centrum een ander bloemetje uit. Dit jaar was dat het stinkertje. Daarnaast ben ik ook betrokken bij de opentuindagen, zowel bij het jureren van de tuinen als de organisatie van het bekroningsfeest. En uiteraard werk ik mee aan de Maand van het Park en de Scholenactie.
Welk initiatief vind je zelf het leukst?
François: De Scholenactie vind ik telkens weer het leukst. Onze kinderen en jongeren zijn de toekomst, ook voor het groen. Ik breng hun graag de liefde voor groen bij. We trekken elk jaar met een ander thema naar een aantal Genkse scholen. Ik sta elke keer weer versteld van het enthousiasme waarmee die kinderen meewerken. Dit jaar gaven we hun de opdracht houten bloemen te maken en die origineel te versieren. Die mooie stukken hebben we onder meer gebruikt tijdens de O-parade en de Moederdagactie. Ook planten we zaadjes om de kinderen te leren hoe planten groeien. De volgroeide plant krijgen ze op school mee als moederdaggeschenk. Het doet me veel plezier te zien hoe kinderen kunnen toeleven naar zo’n mooi moment.
Hoe merkte je dat je ging groeien in je vrijwilligerswerk?
François: Gaandeweg stak ik heel wat dingen op over planten. Dat ontging ook mijn omgeving niet. Ik kreeg almaar meer vragen over bomen planten, omgaan met struiken en bloemrijke tuinen. Dat is voor mij een bewijs dat mensen mijn tips en ideeën leuk en nuttig vinden. Ik vind het ook bijzonder fijn om over tuinen en tuinieren te praten. Op de gekste momenten vragen mensen mij naar tips om meer leven in hun tuin te brengen. Soms zelfs tot laat in de avond lopen telefoontjes bij mij thuis binnen.
Waarom is een groene omgeving een aangename omgeving?
François: Een groene omgeving is een omgeving die leeft en levenslust uitstraalt. In het groen voelen mensen zich ook vrijer. Dat geldt zowel voor wat oudere mensen als kleine kinderen. Met veel plezier zie ik grootouders met hun kleinkinderen in het Molenvijverpark wandelen. Van de alledaagse spanning is daar niet veel te merken. Groen maakt blij.
Hoe belangrijk is de bijdrage van vrijwilligers aan het groene imago van Genk?
François: Zonder vrijwilligers gebeurt er niet veel in Genk. Ik wil maar zeggen: veel projecten staan of vallen bij de inbreng, zowel creatief als organisatorisch en ondersteunend, van vrijwilligers. Kijk naar de Dag van het Park: een fantastisch initiatief dat zo veel inzet en handen vraagt dat de stad dat onmogelijk met personeel alleen kan opzetten. Tijdens de Dag van het Park kunnen de bezoekers genieten van hapjes en een aperitief, live muziek, kinderanimatie en een uiteenzetting over kruiden in de tuin. Uiteraard onderstreep ik zeker ook graag de kwaliteit van onze Genkse tuinen: Genkenaren houden van hun tuin en stoppen daar veel energie in. Dat helpt natuurlijk mee van onze stad een echt groene stad te maken.
Waarom zou je dit vrijwilligerswerk niet meer kunnen missen?
François: Ik stop er veel van mijn kracht en energie in. Tuinieren is mijn leven geworden. Belangrijk vind ik ook de vriendschappen die uit vrijwilligerswerk groeien: door mensen te helpen op een vrijwillige manier knoop je banden aan die je leven verrijken. Ik verdien er geen geld mee, maar daar draait het niet om. Als vrijwilliger maak je het verschil op een andere manier. Wie eens gevoeld heeft wat het is om als vrijwilliger je omgeving te versterken, die wil dat niet meer missen. Bovendien heeft dit vrijwilligerswerk me geleerd verschillen in mensen te waarderen en constructief samen te werken. Je kan wel met een ideaalbeeld starten, maar zelden denken de anderen daar precies hetzelfde over. Vrijwilligerswerk leert je verschillen te overbruggen en samen te werken met soms heel onverwachte mensen.