Waarvoor deed jij een beroep op Genk Helpt?
Marceline: Mijn man en ik behoren tot de risicogroep met onze 80 en 74 jaar. Aangezien we zelf aan huis gekluisterd zijn, rees de vraag naar een warme maaltijd. Daarom mailde ik naar de stad met de vraag om eten aan huis te laten brengen. Een uur later had ik al een antwoord. Een traiteurdienst uit de buurt was gecontacteerd.
Heeft het u gesmaakt?
Marceline: Niets zo lekker als een zelf gekookt potje. Maar wat ze ons brachten, was best smakelijk. Ook leuk: de firma beloofde ons de volgende drie dagen eten te brengen, wat ondertussen is gebeurd. Ook voor de toekomst kunnen we op hen rekenen, een hele geruststelling.
Speelt deze crisis de Genkenaren uit elkaar?
Marceline: Integendeel. Ik heb altijd geweten dat Genk stevig aaneenhangt en daar als vrijwilliger aan meegebouwd. Een uitdaging als deze brengt ons dichter bij elkaar. Ik merk dat we vandaag allemaal Genkenaren zijn en wijkoverstijgend denken en handelen. Kijk naar de talloze witte lakens die het straatbeeld vullen met hoop.
