Ve plekke wier zoe’n doffe ‘e’- oan de oe vas.
Goeën, stoeën, gekoeëme, koeënel, geloeëge, geproeëke, ‘ne bloeën, de zoeëmer, proeëper, de zoeën
Hierder dei –ë- goed ? èn “ ge-boe-ë ge”
Te voet goeën geet nie zoe rap as mèt de villoo joage.
Prima, goed gedoeën! ‘ne Bloeën hit ‘ne gèèle bek.
Deeze zoeëmer ès wier verbij. Zoe-ë-mer oe+r: boer moer
Spoei óch, ver koeëme te loat! Oeh: hoehg
De pool moet rech stoeën. Stoe-ë-n Oeë: stoeën, goeën
Da’s toch de zoeën van Nieles Jan. gevloeëge
Het sjieëp ès vergoeën mèt man en mous. Oe: goed poet moet
Oefeningen:
- Altoes proeëper ès goed onnerhaage.
- Hèbste mich goed verstoeën? Dèè goeïen tijd ès lang vervloeëge.
- Èn Zoeëneve kalle ze aaners as èn Hootele
- Dèè villoo mèt dei kerbierlamp ès aaërwètse nèst.
- Vier majenèès te draeë gebreiksten ‘nen eeërdoeiër.