In de Horizon van januari 2021 wist Guido Bollen ons dermate te boeien dat we de extra fragmenten uit het interview met hem niet verloren wilden laten gaan. Hier vertelt hij over waterskiën in Genk.
Als een koning te rijk voelt Guido zich op het soms wild spoelende water van het Albertkanaal. ‘Met zijn rechte dijken is dat de moeilijkst denkbare plaats om te waterskiën’, leert Guido. ‘Na een eerste rit klotst het water hevig terug en krijg je af te rekenen met golven. Tel daar het vrachtverkeer bij en je begrijpt dat het Kanaal een echte uitdaging is voor waterskiërs’, prijst Guido een van de economische levensaders van onze stad. Hij is secretaris en penningmeester bij de Genker Watersport Vereniging, die tegenwoordig enkel nog recreatief waterskiën aanbiedt.
‘Het verschil met pakweg de Maas is enorm. Daar kan je veel makkelijker hoge snelheden blijven halen, aangezien het water geleidelijk naar de oevers deint en ook niet terug wordt gekaatst’, onderstreept Guido. ‘In de boot zoevend over het water van ons Kanaal voel ik me echt vrij in de natuur. Die vergezichten over het egale wateroppervlak zijn werkelijk rustgevend.’
Waar jullie varen in Genk zitten jullie nochtans wat ingesloten door industrie.
Guido: Dat klopt, maar stoort helemaal niet. We hebben een heel goede verstandhouding met Haven Genk, de omliggende industrie en De Vlaamse Waterweg. Wel betreuren we het een beetje dat er niet zo veel passage van fietsers en voetgangers is. Enkele jaren geleden heb ik een aanvraag ingediend voor onze vereniging om een fietspunt te worden. Hoewel we een schitterende ligging hebben en ons hoofdkwartier over goede accommodatie beschikt, kwamen we niet in aanmerking: het fietsroutenetwerk loopt er niet langs.
De Genker Watersport Vereniging is enkel nog recreatief met waterskiën bezig. Dat was ooit anders?
Guido: Vroeger deden we mee aan wedstrijden. Je hebt in het waterskiën formule 1, 2 en 3. Formule 1-boten hebben 1000 pk, zoals de boten die in 2009 in Genk deelnamen aan een manche voor het wereldkampioenschap. Formule 2 is 300 pk, formule 3 150 pk. In die laatste categorie fungeerde ik vroeger als vaste copiloot bij Sander Baerts en soms ook bij zijn broer Dries, de beide kinderen van mijn schoonbroer. We hebben quasi heel Europa afgereisd om aan wedstrijden deel te nemen en behaalden tal van titels in het racen. Opgelet: zulke F3-boten halen nog altijd 100 km per uur.
Buiten het waterskiracen heb je in het competitief waterskiën nog heel wat disciplines, zoals klassiek skiën met slalom, figuurskiën en schansspringen, blootvoets skiën, showskiën, kabelbaanskiën en wakeboarden. En er is een aparte afdeling G-waterski. Al die disciplines kan je natuurlijk ook op recreatieve basis beoefenen.
Nu houd je het op pleziervaarten en recreatief varen. Wat is het grote verschil?
Guido: Competitievaren houdt onder meer in dat je een- tot tweemaal per week traint. Dat hoeft nu niet meer. Wij trekken er vooral op uit wanneer het weer meezit. Bij regen of koud weer hoeven we niet zo nodig het water op. Regen is niet alleen minder aangenaam voor de vaarder. Ook de skiër zelf heeft te lijden onder felle regen bij zulke hoge snelheden. Bij intense regenval worden wedstrijden zelfs afgelast.
Hoe brengen jullie het waterskiën dichter bij de Genkenaar?
Guido: Zoals aangegeven komen er niet zo veel mensen aan onze club voorbij. Elk jaar trekken we in september naar de sportmarkt bij het SportinGenk Park. Daar merken we telkens hoe weinig bezoekers ons kennen. De sportmarkt biedt dan ook een fijne gelegenheid om wat reclame te maken. Daarnaast organiseren we initiaties in samenwerking met de stedelijke sportdienst. In 2019 hielden we een driedaags kamp voor jongeren. In 2020 zette corona ons jammer genoeg op non-actief. Belangrijk is ook dat we het taboe doorbreken dat waterski een elitaire sport of hobby zou zijn, enkel weggelegd voor rijkelui.
Welke kansen biedt corona jullie vereniging?
Guido: Hoewel veel mensen tegen de muren oplopen nu heel wat activiteiten zijn afgelast of slechts heel beperkt kunnen doorgaan, denk ik niet dat de crisis mensen prikkelt om na de crisis meer te gaan vrijwilligen. Je zou een boost verwachten eens de lucht weer is opgeklaard, maar daar geloof ik niet in. Ik vrees dat niet alleen tal van verenigingen kunnen verdwijnen. De goesting om te herbeginnen zou weleens kunnen verdwijnen. Een gelegenheidsvereniging die bijvoorbeeld elk jaar een straatbarbecue organiseert, zie ik zich na de afgelaste editie van 2020 wel afvragen of het ook niet zonder barbecue kan. En wanneer iedereen naar elkaar kijkt, valt de hele zaak misschien wel stil.
Kampen we met een gebrek aan initiatiefzin in het verenigingsleven?
Guido: Veel komt op de schouders van oudere leden terecht. Ik begrijp dat veel jongeren enorm veel aan hun hoofd hebben. Maar het blijft belangrijk dat we als bestuurslid of vrijwilliger initiatief nemen in het verenigingsleven. Hopelijk loopt het allemaal zo geen vaart. Maar te veel angst om verantwoordelijkheid te nemen, dikwijls onterechte angst, verlamt veel mensen. Het zou jammer zijn dat bepaalde verenigingen daaraan ten onder gaan. Het verenigingsleven heeft nu ondersteuning nodig om te kunnen overleven.
Meer weten?
Swinnenwijerweg, Genk-Zuid Rechteroever
