In de Horizon van november 2021 vertelt de Genkse kunstenares Odile Kinart over haar typische beelden, die levensvreugde en pure eenvoud uitstralen. “Ze ontstaan als blije beelden”, zei ze daarover. Daarnaast wist ze ons met nog meer leuke inzichten te verrassen. Daarover lees je hier meer.
Je verwees in het gesprek in de Horizon naar je hekel aan hoogdravendheid. Hoe zou je nodeloos complexe mensen terechtwijzen?
In dat verband verwijs ik graag naar mijn lievelingsverhaal van het hangbuikzwijn uit het boek Heidegger en het hangbuikzwijn van Thomas Cathcart & Daniel Klein. En ik citeer: (De Duitse filosoof) Heidegger en een hangbuikzwijn komen bij de hemelpoort. Petrus zegt: “We zitten knap vol. Er kan er nog maar één bij. Wie het beste antwoord heeft op de vraag ‘Wat is de zin van het leven?’ mag doorlopen.” En Heidegger zegt: “Het Zijn zelf te denken vereist veronachtzaming van het Zijn in de mate waarin het gegrondvest is en geïnterpreteerd wordt in het licht van wezens en aan wezens ten grondslag ligt, net als in alle metafysica.”
Voor het hangbuikzwijn iets kan knorren, draait Petrus zich naar hem om en zegt: “Heb jij even geluk, Spekkie!”
Is dat geen prachtige grap? In de kunst wordt zoveel gezeverd. Had Van Gogh zijn oor niet afgeknipt, dan was hij vast niet zó beroemd geworden.
Moderne kunst wil dikwijls origineel zijn. Zit jij ook op die golflengte?
Odile: Kunst moet vernieuwend zijn? Een beetje grappig vind ik die bewering wel. Als ik met iemand in gesprek ga en die persoon raakt me, dan vraag ik me niet af of wat hij zegt wel origineel is verwoord. Wat niet betekent dat in de kunst vorm onbelangrijk zou zijn. Hetzelfde thema verwordt in het éne gedicht tot smartlap en wordt in het andere gedicht aangrijpend, universeel of poëtisch. Het verschil zit niet in het onderwerp, maar in de keuze en dosering van woorden en pauzes. In beeldende kunst zijn volumes, belijning en vormspanning belangrijk.
Je bent niet altijd actief geweest in de kunstwereld. Wat deed je voor je kunstenares werd?
Odile: Boetseren als hobby liet zich goed combineren met lesgeven als taallerares in het Koninklijk Atheneum in Genk. Ik interesseer me voor literatuur en gaf meestal graag les. Kunst als hobby groeide uit tot kunst als full time bezigheid. Indien ik een dochter had die eraan zou denken kunstenaar te worden (kunstenaar, wat een lelijk woord, kunstenspringer zou een leuker woord zijn) dan zou ik heel conventioneel zeggen: zorg ervoor dat je eerst een vast inkomen hebt zodat je relaxt aan kust kan doen. Dat je niet perse moet verkopen om te kunnen leven en niet afhankelijk bent van instanties en subsidies en lobbyen. Die stress heb ik gelukkig niet gehad.
Veel mensen stellen leuke activiteiten uit tot na hun pensionering. Wat heb jij te dikwijls niet gedaan toen je jonger was?
Odile: Ik was vroeger een gulzige lezer en toen dacht ik in mijn onervarenheid: als ik oud ben, zal ik alle boeken lezen waarvoor ik nu geen tijd heb! Maar wat als je niet meer kunt lezen omdat je zicht te slecht is en je geheugen de plot niet meer kan vasthouden? Wat als je referentiekaders verkruimelen en verrafelen? Maar voorlopig heb ik mijn vriend, de tuin en Pipa, onze hond.
