Bij Alberto Mazzoni (36) vloeien engagement, job en passie losjes door elkaar. Als educatief medewerker bij de interculturele vzw AIF+ ondersteunt hij verenigingen, als muzikant duikt hij diep in de straatcultuur, en als vrijwilliger zet hij zijn schouders onder een open en diverse samenleving.
Eén van jouw wegen om mensen te verzamelen, is muziek. Wanneer is dat begonnen?
Alberto: “Ik ben in de jaren 90 opgegroeidin Termien. We luisterden rap en maakten demo’s. Ik deed optredens op scoutsfuiven, alleen of samen met muzikanten als Don Luca en Nupstr. Zo geraakte ik uiteindelijk op Swing’in Genk, de voorloper van Genk on stage.”
En dit jaar sta je weer op Genk on stage?
Alberto: “Inderdaad, de bal is blijven rollen. ‘Onze Zaak’, oorspronkelijk een rapgroep, is intussen een breed urban collectief, en we staan op Villa Cité tijdens GOS. De Hasseltse rapper Roach begeleidt dan cyphers: de micro wordt doorgegeven, en lokaal talent kan improviseren en zich tonen. We geven jongeren zo kansen die wij vroeger niet kregen.”
Genk organiseert op 27 juni de Limburgse voorronde van het BK Poetry Slam. Wat houdt dat in?
Alberto: “Slam poetry kan in zekere zin ook rap zonder muziek zijn, een hippe vorm van woordkunst en performance. In Genk zit veel talent, maar we zien ze niet, omdat de focus hier toch meer op rap ligt. We willen jongeren uit hun slaapkamer en uit hun wijk halen. Ze krijgen een podium om hun skills te tonen en hun boodschap te vertellen: wat hebben ze te verliezen?”
Ook de Wereldvluchtelingendag staat nog op je agenda. Hoe breng je de mensen hier samen?
Alberto: “Met onze vzw AIF+ trekken we rond met het project Caravan Refugee. In onze caravan brengen we toevallige passanten op markten, feesten en festivals in contact met vluchtelingen die speciaal voor dat doel gevormd zijn. Vanuit het idee om niet alleen over maar ook eens echt met vluchtelingen te praten, zijn we partner van de Wereldvluchtelingendag.
De perceptie over vluchtelingen is wat ze is, maar steeds meer mensen zien toch het nut van kleinschalige ontmoetingen. Met kinderen van de lagere school hebben we via ‘Blik op de wereld’ gedichten en kunstwerken gemaakt over het thema. Die stellen we dan tentoon.”
Blijf je vanuit je maatschappelijk engagement optimistisch over onze diverse samenleving?
Alberto: “Net als vele anderen geraak ik soms ook gefrustreerd en moedeloos. Het is een dubbel verhaal. Jongeren blijven wel eens hangen in hun slachtofferrol, terwijl wij hen soms te weinig vertrouwen geven daaruit te stappen.
We kunnen alleen maar doorgaan met allerlei initiatieven om te investeren in talent, om ieders eigenwaarde op te krikken, en om zo veel mogelijk mensen zelfrespect bij te brengen.”
