Waarmee help je stadsgenoten zoal?
Abdelkrim: Meestal ga ik bij nieuwkomers, asielzoekers en mensen uit de Marokkaanse gemeenschap langs om hen bij te staan bij hun administratie en om papieren in te vullen. Ook assisteer ik hen bij hun bezoek aan Nieuw Dak of sociaal verhuurkantoor Het Scharnier.
Wat heb je al gedaan voor Genk tijdens de coronacrisis?
Abdelkrim: Op vraag van Genk Helpt bezocht ik een man die dringend naar de winkel moest voor boodschappen, maar dat zelf niet kon. Alles bij elkaar nam ik tweemaal de fiets en een keer de bus: hij had onder andere water nodig. En dat kon ik niet meenemen op mijn fiets. De man die ik hielp, is echt aangewezen op hulp van buitenaf.
De man woont bij jou in de buurt. Kende je hem toevallig?
Abdelkrim: Nee. Hoewel we echt dicht bij elkaar wonen. Ach, het is een eenzame man die ook niet te veel contact wil met de mensen uit de buurt. Dat respecteer ik. Dat ik hem heb geholpen hoeft niet te betekenen dat we volgende week samen op café moeten.
Waar komt jouw engagement vandaan?
Abdelkrim: Een tijd geleden was ik zelf dakloos en kreeg ik de volle steun van vzw De Sfeer. Nu ik er helemaal bovenop ben, wil ik wat teruggeven aan de samenleving en mensen helpen die het nodig hebben.
Wordt eenzaamheid onderschat door wie daar geen ervaring mee heeft?
Abdelkrim: Zeker. Ik heb de muren op me af zien komen. En het gebouw waarin ik woonde zonderlinge geluiden horen maken. Daar word je niet vrolijk van. Dat wens ik niemand toe.
