Jules Geraerts groeide op langs de Stiemer hielp er met zijn broers hun vader op de boerderij, zag de molenaars aan het werk langs de Winterslagstraat, gleed met de slee over de bevroren bommenkraters aan de Vennestraat, plukte lindebloemen voor de apotheek van zijn oom …
Een greep uit de verhalen van Jules:
"Als kind speelde ik met mijn jongere broers in de zuivere Stiemerbeek en speelde er met kikkervisjes. Mijn vader en oudere broers hooiden het gemaaide beemdengras op de Stiemerbeekoever. Als de hooihopen droog waren, werden ze met de hooivork op de kar geladen. Ons boerenpaard trok de geladen kar vanuit de lage beemd naar boven. De steile helling was het toneel van “een krachtige stem van mijn vader om ons paard aan te moedigen terwijl zijn bruingeblakerde en gespierde boerenarmen met opgevouwen hemdsmouwen de karspaken in tegenwijzerzin met alle kracht vooruit duwde”. Als de kar boven op de brug van de Oude Postbaan stilstond was de zonnige Stiemerbeekvallei terug in stilte gedompeld, alleen enkele dankbare handpalmklappen op ons paard zijn vochtige bruine nek ligt nog telkens op deze plaats die deze herinnering draagt."
"Achter onze kapel van O.L.V. Van Rust, tegenover onze boerderij stond een oude lindeboom, in het verlengde van de Oude Postbaan (Hengelhoefstraat). Deze straat (bovenste straat) daalde af naar de Stiemerbeek. We plukten er, als kind, in juni theebloempjes die onze nonkel apotheker, op zijn zolder droogde en als thee aan de mijnwerkers gezinnen verkocht. We kregen hiervoor telkens, naargelang het gewicht, wat spaargeld. Op een bepaalde dag staken we in de volle zak thee, een steen waardoor onze ontvangsten stegen. Eens op de zolder merkte hij deze fopsteen maar kon er eens goed mee lachen."
"Soms gingen we ‘s middags eten bij mijn tante en meter Hubertine Geraerts, onderwijzeres en zus van onze vader. Zij woonde op het einde van de Vennestraat. In de vennen langs de Stiemer, tegenover hun huis, waren er bomgaten gevuld met water die in de winter bevroren. Wij mochten er naar hartelust op glijden en met de ijsstoel varen."
Op de foto ziet Jules Geraerts met zijn zussen onder de treurwilg in de Stiemervallei in 1943. De foto is gemaakt door zijn oom, de apotheker.
Op het schilderij zie je een schilderij van de watermolen op de Stiemer, gemaakt door Jules Geraerts. Zijn grootoom Houben was de eigenaar van de Hostaertmolen die in 1930 in het moeras zakte.
Heb je ook een mooi verhaal uit de Stiemervallei? Laat het ons weten op stiemervallei@genk.be.
